Μια ηλιόλουστη μέρα,στην πιο ηλιόλουστη χώρας ένας κηπουρός έφερε ένα παράξενο σπόρο που του τον έδωσε ένας ξάδερφος,που του τον έδωσε ο παππούς του,που του τον έδωσε μια θεία πριν χρόνια,που της τον είχε δώσει μια φίλη κλπ...
Ο κηπουρός αφού έξυσε λίγο το κεφάλι του & επεξεργάστηκε το σπόρο,τον έχωσε με βία μεσα στο χώμα,τον σκέπασε,το πότισε & σταμάτησε να του δίνει αξία.
Ο σπόρος αρχικά ήταν φοβισμένος από τις βίαιες κινήσεις του κηπουρού.Μετά από λίγο όμως που το νερό το αγκάλιασε & το χώμα το ζέστανε βολεύτηκε για τα καλά & άρχισε να κοιμάται.
Σαν ο καιρός πέρασε, το σποράκι μεγάλωνε & τότε κάτι τρομερό συμβεί.Το χώμα,το χώμα βρισκόταν από κάτω & όχι από πάνω.Βλέπετε είχε έρθει η ώρα ο σπόρος να ανθίσει.
Ο κηπουρός πήγε κοντά το μύρισε,το έπιασε,το κοίταξε με το ένα μάτι, μετά & μετά τα δύο μα τίποτα.Αυτός ο σπόρος δεν είχε τίποτα να δώσει. Όλα τα λουλούδια στο παρτέρι του Κηπουρού ήταν αλλιώτικα.Αυτό εδώ δεν έμοιαζε με κανένα.Ο κηπουρός δεν σκοτίστηκε & πολύ,το πότισε & συνέχισε παρακάτω.
Οι μέρες πέρασαν & ο μικρός σπόρος έγινε ένας θάμνος χωρίς κανένα λουλούδι πάνω του.Ο κηπουρός είχε αρχίσει να πιστεύει ότι ήταν άδικος κόπος να έχεις θάμνο χωρίς λουλούδια.
Τα άλλα λουλούδια του παρτεριού συχνά κουτσομπόλευαν το θάμνο γιατί ήταν άσχημος,έπιανε πολύ χώρο & ήταν αντικοινωνικός.Από την άλλη ο μικρός σπόρος δεν ήταν ότι δεν είχε όρεξη για κουβέντα αλλά ήταν πολύ υπναράς & όταν ξυπνούσε όλα τα λουλούδια είχαν κλειστεί μέσα.Η στεναχώρια & η μοναξιά βάδιζαν στο πλευρό του σπόρου που ευχόταν μια μέρα να γίνει σαν τα άλλα λουλούδια.
Η κόρη του κηπουρού ξύπνησε ένα βράδυ & το είδε.Ναι!ο θάμος είχε βγάλει ένα πανέμορφο ανθό που μοσχομύριζε.Ήταν ένα κατακόκκινο λουλούδι σε σχήμα χωνί που αντανακλούσε το φεγγάρι & τα άστρα.Ξύπνησε τον κηπουρό ο οποίος δεν πίστευε στα μάτια του.Στην ηλιόλουστη χώρα κανείς ποτέ δεν είχε δει λουλούδι να ανοίγει τη νύχτα.Αυτό το λουλούδι ήταν τόσο διαφορετικό από τα άλλα & τόσο όμορφο που τα μάτια του δάκρυσαν από την ιδιαιτερότητα της ομορφιάς του.
Τις επόμενες μέρες γνωστοί & συγγενείς έκαναν ουρά τα βράδια για να αντικρίσουν το νυχτολούλουδο όπως το ονόμασαν. Κανείς στη χώρα δεν κοιμόταν πια τα βράδια.
Βλέπετε,όλα τα λουλούδια δεν είναι ίδια,το κάθε ένα έχει τη δική του ομορφιά & τη δική του αξία.Όταν έχουμε υπομονή & επιμονή δημιουργούμε το κατάλληλο περιβάλλον για να ανθίσει κάθε λουλούδι.Όλοι & όλα δεν λειτουργούν με έναν τρόπο & δεν χρειάζεται.Ο ήλιος είναι πανέμορφος όταν τον κοιτάς τη μέρα, αλλά η νύχτα είναι μοναδική όταν την κοιτάς το βράδυ.Η ομορφιά δεν έχει στερεότυπα, βλέπουμε όμορφο αυτό που αγγίζει την ευαισθησία μας.
Φαίη Σουρή
