Τώρα γίναμε ενήλικες και χάσαμε τα φτερά μας.
Κάπου κάπου κάποιοι χύνονται στους δρόμους γιατί θυμούνται ότι κάποτε διέσχιζαν τους αιθέρες. Κάνουν ψέματα λοιπόν πως ίπτανται και οι περαστικοί τους κοροϊδεύουν. Μα υπάρχουν και κάποιοι που δεν έπαψαν στιγμή το πέταγμα. Σαν κάνουν να προσγειωθούν στον κόσμο μας, η κοινωνία τους φυλακίζει.
Τότε αυτοί που πάλευαν στα ψέματα να πετάξουν φουσκώνουν αέρα το στερνό τους και αρχίζουν τις πτήσεις. Άλλοι γκρεμοτσακίζονται, άλλοι τελευταία στιγμή εγκαταλείπουν και κάποιοι πολύ λίγοι καταφέρνουν να ανοίξουν τα φτερά τους.
Κάποτε τα πουλιά γέμιζαν τον ορίζοντα με χιλιάδες χρώματα, τώρα το γκρίζο σύννεφο πήρε τη θέση τους. Κάποτε οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί για μας, τώρα δεν έχουμε φτερά για να ανέβουμε ψηλότερα. Κάποτε τα πουλιά τραγουδούσαν για τον έρωτα και την αγάπη, σήμερα τα πουλιά έχασαν την ταυτότητα τους και η μουσική της αλήθειας σώπασε τα κοιμισμένα τους φτερά.
Φαίη Σουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου