Φως σκιά

Δεν μπορείς να αγαπάς το φως χωρίς να αγαπήσεις και τη σκιά του.

Φαίη Σουρή

Σύζευξη

Υπάρχει κάτι γνώριμο ανάμεσα μας. Ήταν φανερά τόσο οικείο που δεν μπόρεσα να το αποτρέψω. Χάθηκα μέσα στη ματιά μας λες και μια χαμένη ζωή εγνεφε τη μοίρα μας. Οι ψυχές αναγνωρίζονται όσες ζωές και αν περάσουν. Έτσι πείστηκα πως ο έρωτας μας δεν άρχισε απόψε, απόψε συνεχίστηκε. Τα χάδια σου δεν είχαν τίποτα το αποτρεπτικό, έτσι παραδόθηκα. Ίσως και συ να αισθάνθηκες ότι αυτή η στιγμή μας ανήκε, ότι αυτή η στιγμή δικαίωνε την ύπαρξη μας. Δεν είμαστε εμείς που ζητήσαμε τη σύζευξη αυτή, ήταν η μοίρα που μας οδήγησε.

Φαίη Σουρή

Άδικοι νόμοι

Οι νόμοι που έχουμε σήμερα δεν απορρέουν από τη δικαιοσύνη γιατί αν συνέβαινε αυτό θα ζούσαμε σε μια δίκαιη κοινωνία.

Φαίη Σουρή

Τέχνη

Η τέχνη αποκαλύπτει την ουσία της σε εκείνον που φοράει την ψυχή στα μάτια του. Το φως του ήλιου γεννά τη θεϊκή ύπαρξη σου, αν θες να ενωθείς με το φως ξέχνα όσο ξέρεις και άδειασε το μυαλό σου. Αυτά που θα αισθανθείς παρατηρώντας τις ανταύγειες του ήλιου είναι πιο αληθινά από χιλιάδες πράγματα. Τα συναισθήματα δεν είναι μόνο της στιγμής αλλά χωρούν στη στιγμή την απεραντοσύνη του σύμπαντος. Η τέχνη ζει μέσα στην ψυχή και από την ψυχή δημιουργείται η τέχνη.

Φαιη Σουρη

Λευκή νύχτα

Σήμερα δε θα κοιμηθώ μέχρι την αυγή 

θα κοιτάζω το χιόνι που υφαίνει τη γη 

γιατί το ξέρω μια νεράιδα στέκεται σε μια ψηλή κορφή 

και σαν ξημερώσει θα 'χει κιόλας εξαφανιστεί

Σήμερα δε θα αφήσω τα μάτια να κουραστούν 

και σ' αλλους τόπους να πάνε να ονειρευτούν 

αφού το ξέρω πως μια νεράιδα κενταει ευχές

και με την παρουσία της ανοίγουν πύλες που είναι κλειστές

Σήμερα δε θα πέσω στο μαξιλάρι

θα μείνω να κοιτώ το πυκνό χιόνι

αφού μια νεράιδα μου ψιθύρισε στο σεντόνι

πως όπου να 'ναι μια λευκή νύχτα ζυγώνει.

Φαίη Σουρή

Αναρρίχηση

Ο έρωτας είναι ένα αναρριχητικό φυτό που μπλέκει τα φύλλα του, ανυψώνεται προς το φώς και απλώνεται σε όλο το χώρο. Μα το κυριότερο είναι ότι η ομορφιά του είναι αδιαμφισβήτητη.

Φαίη Σουρή

Η ζωή ως μια μυητική διαδικασία

Ψάχνεις μέσα στις σπηλιές τα ξερά χορτάρια και αναζητάς απεγνωσμένα ένα γιατί. Ίσως και να χεις δίκαιο για αυτό που διάλεξες. Μα ο αγώνας δεν κατοικεί μόνο στο αόρατο. Δεν θα πάρεις αυτό το γιατί, γιατί δεν επιλέγεις εσύ, αυτό επιλέγει εσένα. Η ίδια η ζωή λοιπόν, είναι μια μυητική διαδικασία. Αν θέλεις να τη ζωγραφίσεις παρακολούθησε το φως, αν θέλεις να τη γράψεις ανέσκαψε την ψυχή σου, αν θέλεις να τη μάθεις πρόσφερε την σε σένα. Η ίδια η ζωή είναι μια ανώτερη δασκάλα που καθημερινά σου δίνει τα μαθήματα της. Πιστεύεις ότι είσαι διαφορετικός, μα πως θα βιώσεις αυτό που επίμονα ψάχνεις όταν θέλεις να αποσπαστείς από αυτό. Μόνο όταν τα κύτταρα σου αποδεχθούν αυτό που είσαι η ζωή θα σου μιλήσει.

Φαίη Σουρή

Η νιφάδα

Και έπειτα ήρθε ο χορός του χιονιού και οι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν, να γελούν, να χαίρονται την κάθε στιγμή... Όσο το χιόνι έπεφτε από τον ουρανό οι άνθρωποι έκαναν το χώμα σύννεφα και το πετούσαν ο ένας στον άλλον, αισθάνονταν σαν να ήταν ελεύθεροι από την καθημερινότητα και τα βάσανα, σαν να είχαν αφήσει τα βάρη. Και έπειτα μια νιφάδα καθώς έπεφτε ευχήθηκε για μια στιγμή να μπορούσε να βρεθεί ανάμεσα τους και να ζήσει αυτη την έξταση , αυτό το γλέντι. Έτσι και έγινε, καθώς έπεσε στη Γη μια πανέμορφη κοπέλα εμφανίσθηκε με ένα μώβ φόρεμα. Άρχισε να χορεύει και εκείνη και να γίνεται ένα με το μαγεμένο πλήθος που δεν σταματούσε το χορό. Καθώς όμως το χιόνι δεν έχει μεγάλη διάρκεια έτσι και η νιφάδα μας δεν άντεξε για πολύ. Άρχισε να λιώνει... Τίποτα όμως δεν ενοχλούσε την νιφάδα μας αφού μια στιγμή χωράει μέσα της μια ζωή.

Φαίη Σουρή #hummingbirdcreations

Ο έρωτας ο νικητής

Ο έρωτας ο πιο τρανός 

είναι από τη χώρα του φωτός 

με τα φτερά της προσμονής 

και πάντα μα πάντα νικητής

Ο έρωτας ο αληθινός 

είναι από ένα περιβόλι αλαργινό

μες της σιωπής τη σιγαλια 

πάντα μα πάντα θα νικά

 Ο έρωτας σαν κυριαρχεί 

μέσα στου κάμπου τη ζωή ελίσσεται και προχωρά γιατί πάντα μα πάντα θα νικά

Ο έρωτας ο μυστικός 

είναι του πόθου βαρύς καημός 

μα τίποτα δεν τον σταματά 

ακόμη και το θάνατο νικά

Ο έρωτας ο υλικός 

στις αδερφές ψυχές πιστός

σε ταξίδι επίγειο φωνάζει

Έρωτα με νικησες στη μάχη

Ο έρωτας σαν σε βρει 

γίνεται ποίημα της στιγμής 

ενσαρκώνει από την ψυχή 

μόνο τη φωτιά του Νικητή

Φαίη Σουρή

Σε ερωτεύτηκα

Σε ερωτεύτηκα χωρίς να το θέλω. Κάθε μέρα εισχωρούσες μέσα μου με ένα χαμόγελο την ώρα που με έβλεπες, με μια ευγενική πράξη την ώρα που τη χρειαζομουν, με μια απλή κίνηση την ώρα που τρελαινομουν, με έναν χαστούκι την ώρα που παραλογιζομουν, με ένα χέρι βοηθείας την ώρα που πνιγομουν, με μια αληθινή κουβέντα την ώρα που η ψευτιά με περιτριγύριζε. Δεν επιλέγουμε τον έρωτα, εκείνος επιλέγει εμάς.

Φαίη Σουρή

Ο δρόμος μου είναι το όνειρο μου

Αν ο δρόμος σου 

σε κάθε ανάσα του δεν προσφέρει αγάπη, 

τότε δε ζεις, 

υπάρχεις 

Αν ο δρομο σου 

δε φυτέψε ακόμα το σπόρο της αγάπης, 

τότε μη περιμένεις την άνοιξη, 

δε θα ρθει 

Αν ο δρόμος σου 

δεν φωνάζει αγάπη 

τότε μη μιλάς, 

σώπασε

Αν ο δρόμος σου 

δε βλέπει προς την αγάπη 

τότε κλείσε τα μάτια σου, 

γιατί δε βλέπεις, μονάχα κοιτάς 

Αν στο δρόμο σου 

δεν αισθάνεσαι αγάπη 

τότε άσκοπα τα κύτταρα σου δρουν,

μολύνθηκες

Αν ο δρόμος σου 

δεν φτιάχτηκε με αγάπη 

τότε δεν υπήρξε ποτέ, 

δεν υπάρχεις 

Αν ο δρόμος σου 

δεν είναι η αγάπη, 

τότε δεν είσαι στο δρόμο, 

χάθηκες 

Αν ο δρόμος σου 

δε εξυπηρετεί την ανθρωπότητα 

τότε η αγάπη δε θα γεννηθεί ποτέ, 

και συ δε γεννήθηκες 

Αν ο δρόμος σου 

είναι όνειρο σου και το όνειρο σου είναι ο δρόμος σου 

τότε το χώμα γεννά αγάπη και οι ρίζες καθήκον 

είσαι στο δρόμο, είσαι ο δρόμος.

Φαίη Σουρή

Φυσιολογικό

Λέμε φυσιολογικό αυτό που μάθαμε όχι αυτό που μας κάνει να ερχόμαστε πιο κοντά στη φύση μας.

Φαίη Σουρή

Ότι δίνεις αυτό και θα λάβεις

Αυτός που προκαλεί τυραννία στους άλλους μια μέρα θα λάβει πίσω ισάξιο πόνο. Τίποτα δε μένει ατιμώρητο. Πρίν σηκώσεις το χέρι, ανοίξεις το στόμα ή κρίνεις με το βλέμμα σκέψου πως ότι δίνεις αυτό και θα λάβεις.

Φαίη Σουρή

Όλα είναι προσωρινά

Μικρό μου αστέρι 

μικρή μου καρδιά 

όσα σύννεφα και αν περάσουν 

ο ήλιος πάντα κυβερνά

Μη φοβάσαι τη βροχή

μη φοβάσαι την αστραπή

όλα είναι προσωρινά

και τίποτα μη σε σταματά

Φτιάξε το δρόμο σου εσύ

και με χειμώνα και με βροντή

όλα είναι προσωρινά

συνέχισε μη σταματάς

Θα ρθουν νύχτες σκοτεινές 

και μέρες άδεις και ψυχρές 

μα εσύ ξέρεις το μετά

όλα είναι προσωρινά

για αυτό μικρό μου αστέρι

φως του ουρανού

βγάλε τα μαύρα από το νου

όλα είναι μια πορεία κυκλική 

σε μια αέναη ροή

τίποτα μη σε σταματά

όλα τα πράγματα είναι προσωρινά

δες το χθες και ζήσε με φόρα

κάνε τα όνειρα να μιλήσουν τώρα

όλα είναι προσωρινά

Βγάλε τη δύναμη σου και μη σταματάς!

Φαίη Σουρή

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

που τίποτα κακό να μην έχει 

να αναβλύζει πηγή 

και η αθωότητα να τρέχει

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

με χρώμα την αγάπη 

να βάλω μπογιά δυνατή 

να χαραχθεί πάνω σε κάθε χαρτί

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

με σημαία τα φτερά μας 

να φυσάει ο άνεμος εκεί 

και να κυματίζει τη λευτεριά μας

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

με την ανθρωπιά μας 

να δώσει ο ένας στον άλλον χέρι στοργής 

και να ενωθούν τα παιδιά μας

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

με στέμμα τη γαλήνη 

να έχει εξαφανίσθει η διαφορά 

που τόσο καιρό στον κόσμο έχει μείνει

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

στο σπίτι της θείας ύπαρξης

να αναγεννηθεί η ανθρώπινη ψυχή

και με ολα τα πλάσματα να έχουμε ειρηνική συνύπαρξη

Να ζωγραφίσω θέλω μια γη 

για να ξανασυστηθούμε 

να κοιτάξει ο ένας το άλλον κατάματα

και τίποτα δε χρειάζεται να πούμε

Φαίη Σουρή

Προσμονή

Έχω μια έλξη μυστική 

μια αγάπη κρυμμένη 

που τις νύχτες με προσμονή 

ξέρει και με περιμένει

Έχω στο νου μου από καιρό 

εναν έρωτα ιερό 

μα δε σμίγουμε οι δύο μας 

και πάντα ανεκπλήρωτο το όνειρο μας 

Μοναχή κεντω τις στιγμές 

μοναχή η μέρα με βρίσκει 

μα σαν έρθει το σκότος του χθες 

από μέσα μου εσύ ξεχειλίζεις

Τόση μεγάλη η προσμονή

τόση μεγάλη προσπάθεια

Να ενωθεί το κορμί 

με τις ψυχής τα μάτια

Τόσο πολύ σε νοσταλγώ 

μα και σε ξεχνάω 

μόνη αλήθεια μου εσύ 

και για σένα απόψε τραγουδάω 

Έχω μέσα μου ένα θεριό

μια αγάπη θαμμένη 

που σαν χτυπάει στο στήθος η καρδιά 

να μου μιλήσει προσμένει 

Έχω μέσα μου μια σπίθα φωτιάς 

ένα αιώνιο άστρο 

που καρτέρει υπομονετικά

κλεισμένη μέσα σε κάστρο 

Μοναχή κλέβω απ' τον ουρανό

μοναχή γυρίζω στο προσκέφαλι 

πριν το σώμα καεί στο φως 

έλα κοντά μου και πάλι 

Τόση μεγάλη η προσμονή

τόση μεγάλη προσπάθεια

να ενωθεί το κορμί 

με τις ψυχής τα μάτια

Τόσο πολύ σε νοσταλγώ 

μα και σε ξεχνάω 

μόνη αλήθεια μου εσύ 

και για σένα απόψε τραγουδάω.

Φαίη Σουρή

Τι είναι αυτό;

Τι είναι αυτό 

που μου κρατάει την πόρτα κλειστή

που μου γεμίζει ερείπια 

και κόμπους την ψυχή;

Τι είναι αυτό 

που με καθηλώνει στα σκαλιά 

και που μου τρώει 

το νου και την καρδιά;

Τι είναι αυτό 

που με θηλιά με πνιγεί 

και λάθος αποφάσεις 

να πάρω μ' αφήνει;

Είναι ο φόβος που σε κυβερνά 

και τι θέλεις πραγματικά 

το αψηφά

Είναι ο φόβος από όλα τα συναισθήματα ο πιο μισητός 

για αυτό και όταν τον έχεις 

είναι πάντα ισχυρός

Είναι ο φόβος η έσχατη ντροπή 

που μέμφεται το φώς 

και τη ζωή

Είναι όμως και ο έρως  

αντίδοτο σε κάθε δείλιασμα του νου, 

σε κάθε τρέμουλο του ανώτερου σου εαυτού. 

Είναι ο έρωτας σπαθί ιερό 

που σκοτώνει το ζοφερό σκοτάδι 

και αναγεννά το καλό

Είναι ο έρωτας η πηγή της τόλμης 

και όποιος τον έχει σύμμαχο του 

έχει απόκτηση του Ηρακλή τη ρώμη

Είναι ο έρωτας για τη ζωή, 

για έναν άνθρωπο 

για μια στιγμή

για μιαν ιδέα 

για έναν όρκο 

για του ανθρώπου το βαθύτερο λόγο! 

Φαίη Σουρή

Μέσα στη μάχη

Χρυσή αυγή

χρυσό χορτάρι

τα χείλη κόκκινα 

και στην καρδιά μαργαριτάρι

Μέσα σ' αυτό τον κόσμο 

με καίνε τα δεσμά του 

τα πρέπει τα ατελείωτα 

και τα παράδοξα του

Πες μου πως εμπόρεσα εσένα να κοιτάξω 

να πάρω μέσα από τα νιάτα σου 

φτερά για να πετάξω

Και γω εδώ εκάθησα 

στης μοναξιάς τη ράχη 

και ειδα με τα μάτια μου 

τον έρωτας να γεννιέται μες στη μάχη

Μα σαν χαθείς 

ξύπνια θα μείνει η φωνή σου 

θα χορεύω στο απέραντο 

για να βρεθώ μαζί σου 

Όπου και αν σταθείς 

όπου και να υπάρξεις 

τούτο τον άγραφο καημό 

κοίτα να μην ξεχάσεις

Και κάθε φορά που του τρελόυ 

του χαλάει η καρδιά του  

θα γράφει τραγούδι για τον έρωτα 

και θα 'ρχεται κοντά σου.

Φαιη Σουρη

Διαφορετική οπτική

Είχε μια διαφορετική οπτική  το πράγμα. 

Πέρασε ο βοριάς σε μια στιγμή, μέθυσαν οι ψυχές και έβγαλαν σπίθες. 

Φωτιά πύρινη γέμισε τον τόπο και η πρώτη βροχή δεν άργησε και η πρώτη αστραπή εφανει  και υστέρα ήρθε η βροχή και ξέπλυνε τα Χ και τα Ω. 

Και σαν καθάρισαν οι ουρανοί  έσμιξε η γη με τον ήλιο και τότε ο ήλιος έγειρε επάνω της. 

Και συ τώρα πια κατάλαβες πως έρωτα δεν κάνουν μόνο με τα χέρια.

Φαίη Σουρή

Εσύ

Από τις στάλες της βροχής 

η αγάπη κατεβαίνει

και απο το δάκρυ της ζωής 

ενσαρκώνεται και ανασαίνει

Εσύ που ήρθες στη γη 

από μια άλλη διάσταση 

και έφερες εδώ την αθωότητα 

σαν ένα δώρο επανάστασης

Εσύ που ήρθες εδώ 

από τη θεία πηγή σου 

και έφερες γέλιο 

και αγάπη μαζί σου

Εσύ που ήρθες εδώ 

και μας θύμισες το φώς 

γιατί τώρα έγινες άνθρωπος αλαζονικός;

Φαίη Σουρή