Δεν μπορείς

Δεν μπορεί κανείς να βαδίσει το δρόμο για σένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας και δια μέσω αυτού να γίνουμε το φανάρι για να μεταλαμπαδεύσουμε πράγματα. Κανείς δεν έμαθε επειδή του είπαμε την αλήθεια, καθένας χρειάζεται να βιώσει μόνος του την εμπειρία. Εμείς με το παράδειγμά μας μπορούμε να του προσφέρουμε ένα πάτημα, μια αίσθηση για το πως πραγματικά είναι ένας άνθρωπος, αλλά δεν μπορούμε να του υποδείξουν τίποτα. Γιατί ενώ μπορεί να βλέπουμε τα ίδια, στην ουσία τα καταλαβαίνουμε διαφορετικά. Αυτή είναι η πλάνη και αυτή καλούμαστε να ξεπεράσουμε.

~Φαίη Σουρή

Σύμμαχοι

Σε έχασα … μα σε βρήκα πάλι, δεν ήξερα …. Δεν το κατάλαβα…. Συγγνώμη…..Όταν εσύ χανόσουν εγώ θύμωνα, όταν εσύ βούλιαζες εγώ πείσμωνα ήσουν δίπλα μου μα μου έλειπες….

Λιώναμε και οι δυο σαν τα κεριά , υποφέραμε …. Εσύ γιατί πάλευες με το θεριό μέσα σου κι εγώ γιατί δεν σε είχα… γιατί δε μου μιλούσες? γιατί δεν μου είπες…? όταν έμαθα ευχόμουν να μην είναι αργά… όταν έμαθα κατέρρευσα… δεν ήξερα από πού να πιαστώ άπλωνα τα χέρια μα δεν είχα από πού να πιαστώ, δεν μπορούσα να σηκωθώ , μα είπα μέσα μου ή μένεις χάμω μια για πάντα ή ανασηκώνεσαι, με χαστούκισα, πετάχτηκα επάνω τα έσπασα όλα από το θυμό μου τα διέλυσα όπως είχε διαλυθεί το μέσα μου έβγαλα όλο το θυμό μου όλο το γιατί μου!!! Γιατί εσύ , γιατί εγώ , γιατί , γιατί , γιατί……. Τώρα ήταν ή ποτέ , τώρα σου γυρνούσα την πλάτη και σε άφηνα , τώρα έφευγα μακριά σου ή ποτέ…. Συνομίλησα αρκετές ώρες με τον εαυτό μου ….. αν τον αφήσεις θα χαθεί , μαζί του όμως θα χαθείς κι εσύ…. Η καρδιά μου σπάραζε αιμορραγούσε, πονούσε… ήταν ζέστη έξω μα έτρεμα απ’ το κρύο, πάγωνα ….

Δεν μπορώ να τον αφήσω, αν το θέλει και αυτός θα κάτσω δίπλα του να πολεμήσω, για την αγάπη μας θα πολεμήσουμε …. Όλοι κάνουμε λάθη αρκεί να μετανοούμε … ένιωσα την αγάπη του ένιωσα τα δάκρυα του , ένιωσα τους παλμούς της καρδιάς του …γίναμε ένα…. Μαζί σύμμαχοι στον αγώνα που απλώθηκε μπροστά μας, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σπρώχνω όποτε σταματάς, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σηκώνω όποτε πέφτεις , προχώρα και θα τα καταφέρουμε … πάντα θα μαι δίπλα σου , πάντα θα σου κρατώ το χέρι, πάντα θα μπαίνω μπροστά να σε προστατεύω ακόμη κι αν φύγω απ’ τη ζωή θα γίνω ο φύλακας άγγελός σου, σ’ αγαπάω…. Για την αγάπη σου θα πολεμάω…….

Ισμήνη Σουρή

Το πνεύμα του ποταμού

 Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν δύο δίδυμα αδέρφια. Η μόνη διαφορά τους ήταν το χρώμα του δέρματός τους. Το ένα ήταν λευκό σαν γάλα και το άλλο μαύρο σαν σοκολάτα. Τα δίδυμα αδέρφια λοιπόν παρατηρούσα ότι οι γονείς τους είχαν δέρμα σιταρένιο και δεν υπήρχε καμία συσχέτιση μαζί τους.

Μια μέρα λοιπόν στις όχθες ενός ποταμού που πήγαιναν συχνά, καθώς παρατηρούσαν τα είδωλά τους στο νερό ρώτησαν αυθόρμητα το πνεύμα του ποταμού πως γίνεται να υπάρχει τέτοια διαφορά στο δέρμα τους και το ποτάμι πνεύμα απάντησε αμέσως ...''εγώ βλέπω χιλιάδες ίδια πράγματα σε σας και ένα μόνο διαφορετικό το χρώμα''. Τα δυο αδέρφια σώπασαν. Το βράδυ άρχισαν να παρατηρούν τους γονείς τους και να βλέπουν πόσο πολύ μοιάζουν. Έτσι είναι φίλοι μου, ο άνθρωπος έχει δύο μάτια, δύο αυτιά, μια μύτη, ένα σώμα και μια ψυχή αλλά όλοι κοιτούμε αυτό που μας διαφοροποιεί. Αν αντί για τα μάτια μιλούσε το πνεύμα μέσα σας τότε θα βλέπατε πολλά δίδυμα αδέρφια. Φαίη Σουρή

Κάποτε...

Κάποτε θα μιλάμε για το χθες 

σαν να είναι σήμερα 

λες και δεν έχουμε επίγνωση ότι η σκιά του παρελθόντος 

κάθισε λίγο παραπάνω στους κρόταφους του Τώρα

Κάποτε θα μιλάμε για το αύριο 

σαν να είμαι σήμερα 

και δε θα έχουμε επίγνωση ότι τίποτα δε γεννιέται αύριο 

αλλά όλα δρουν και λειτουργούν στο Εδώ και το Τώρα

Κάποτε δε θα μιλάμε, 

μα θα ανθίζουμε στο σήμερα 

και ναι θα έχουμε πια επίγνωση 

και η επίγνωση θα φωτίζεται από την αγάπη του χθες 

και τον ερχομό του αύριο

Κάποτε... 

 Φαίη Σουρή

Η αγάπη στα χρόνια του covid

Η αγάπη στα χρόνια του covid,

Η αγάπη και ο έρωτας σιγοσβήνουν μέρα με την μέρα όσο η τεχνολογία αντικαθιστά τις διαπροσωπικές σχέσεις,

έγιναν όλα από ένα αληθινό και αγέρωχο αίσθημα σε μία προσωρινή και εφήμερη σχέση, ξεχάσαμε τι σημαίνει να 

ερωτευόμαστε με πάθος και να αγαπάμε αληθινά, η οθόνη πια έγινε η εύκολη λύση στο να βρούμε έναν νέο σύντροφο

αντί να χτίσουμε όμως τα αισθήματα μας προτιμούμε να βρούμε την τύχη μας σε κάποιον άγνωστο γιατί είναι πιο εύκολο.

Πλέον γίναμε 'αλλεργικοί' στην επικοινωνία, σταματήσαμε να χαιρόμαστε τις μικρές και φευγαλέες στιγμές της ζωής

όλα έγιναν μια άχρωμη και άμορφη ανάμνηση, πλέον δεν αναλογιζόμαστε το μέλλον μας αλλά αντιγράφουμε τυφλά

ζωές άλλων επειδή ψάχνουμε να βρούμε μια επιβεβαίωση οτι είμαστε αρεστοί, η κοινωνία απαρτίζεται από εμάς 

που αφήσαμε να μας καταπλακώσει η ρουτίνα, κάναμε το χρήμα το σημαντικότερο αγαθό της ζωής μας και όχι τις

στιγμές, τα αισθήματα ή την αγάπη.

Μας ανάγκασαν σιγά σιγά να κλειστούμε στον εαυτό μας, να γίνουμε δυσπρόσιτοι και δύσπιστοι απέναντι στους συνανθρώπους μας,

να αρχίσουμε να βλέπουμε μόνο το κακό, σταματήσαμε να εκτιμούμε το καλό επειδή ένα αόρατο κακό μας στοιχειώνει.

Φτιάξαμε ένα χαμογελαστό προσωπείο που μπήκε για να κρύψει το πόσο "σπασμένοι" και μόνοι νοιώθουμε

από αυτή την αποξένωση, αλλά αντί να φροντίσουμε για εμάς κοιτάμε να είμαστε αρεστοί στην κοινωνία προσπαθώντας να ταιριάξουμε

με την μάζα για να νοιώσουμε καλά , ακολουθώντας έναν τρόπο ζωής που αν είχαμε θάρρος θα απαρνούμασταν αλλά αντίθετα επιλέγουμε 

να δεχτούμε. Σε όλα αυτά η ψυχή μας δοκιμάζεται με τον covid , πλέον το προσωπείο κρύφτηκε πίσω από μια πραγματική μάσκα

η ψυχή μας γέμισε κι άλλο φόβο, αρχίσαμε να κοιτούμε πιο διστακτικά όλους τους ανθρώπους γύρω μας, φοβισμένοι και μόνοι λίγο 

λίγο κλεινόμαστε στον εαυτό μας, πως μπορείς να αγαπήσεις αν δεν μπορείς ούτε να μιλήσεις σε κάποιον επειδή σε φοβάται ;;;

Οι τέσσερεις τοίχοι που μας περιβάλλουν γίνονται το κελί του σώματος και της ψυχής μας αν εμείς τους δούμε έτσι.

Έτσι μας δίνεται ένα δώρο μέσα στον τρόμο, κλεισμένοι και απομονωμένοι μας δίνεται η ευκαιρία να αναλογιστούμε, να ψάξουμε,

να βρούμε το ποιοι είμαστε πραγματικά και επιτέλους να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, γιατί ποιος μπορεί να αγαπήσει αληθινά

αν δεν γνωρίζει τι σημαίνει αγάπη, πως να αγαπήσεις έναν άνθρωπο όταν δεν έχεις αγαπήσει τον εαυτό σου, πως να αγαπήσεις

όταν μέσα σου η ψυχή σου είναι μαυρισμένη από την ένταση της καθημερινότητάς , τα προβλήματα και το άγχος. Αγάπησε τον 

εαυτό σου, αγάπησε τους ανθρώπους δίπλα σου, δείξε το καλό και τότε ακόμα και αν δεν σ’ αγαπήσουν εσύ θα είσαι χαρούμενος

γιατί η αγάπη πηγάζει από εμάς και είναι στο χέρι μας να την κρατήσουμε ζωντανή.

Ρομαντικός Ιππότης 🌹