Τρίτη 8 Μαρτίου 2022

Η γυναικεία φύση

Η γυναικεία φύση είναι ένα υπέροχο δώρο σε όλες εμάς που μέσα από την ψυχοσύνθεση μας ανακαλύπτουμε καθημερινά πόσο δύναμη κρύβει η υπόσταση μιας γυναίκας. Το αιώνιο θηλυκό πρότυπο, μια ευγενείς εικόνα προσφοράς και αγάπης, ειρήνης και γαλήνης. Μια θάλασσα γεμάτη θησαυρούς που μάχεται σε ένα ανώτερο επίπεδο με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, με ένα χάδι, μια κουβέντα, μια μικρή αν θέλεις κίνηση που όμως μέσα της κρύβει μια γενναία ψυχή. Οπότε μην κοιτάς τα ήρεμα κύματα που απαλά γλύφουν τα ογκώδη βράχια, γιατί είναι η υπομονή που δίνει σχήμα στην άμορφη μάζα και την μεταμορφώνει με την επιμονή της και την πίστη ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει κάτι όμορφο που μόνο μια γυναίκα μπορεί να το αναδείξει.

Φαίη Σουρή

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022

Κατασαρκα στον έρωτα

Λίγες ήταν οι στιγμές μας μα πολύ το ονείρεμα. Χαλκευα στις πιο βαθιές μου επιθυμίες αγάπη για σένα. Και σε φιλούσα και σ' αγκάλιαζα με τη σκέψη και την καρδιά. 

Πουλιά είναι τα λόγια και χάνονται. Πριν χαθούν χτίζουν παλάτια πάνω στην άμμο. Κόκκο κόκκο μάζευα τα βλέμματα και τα κεντούσα τη νύχτα. Άφηνα όμως ένα αστέρι να σου κράτα συντροφιά. 

Η έρημος είναι πολύ πυκνή και μπορεί να χαθούμε για αυτό έριξα τα δάκρυα μου να γίνουν όαση στων χειλιών σου τη ζέση. 

Δεν το κατάλαβες ποτέ μα το χάραγμα ήθελα να έρθει για τα δύο σου μάτια. Δε στο είπα ποτέ πως τη νύχτα έμπαινα κρυφά στο δωμάτιο σου και κοιμόμασταν γυμνοί . 

Και είναι πολλά αυτά που σιώπησαν μα είναι το ονείρεμα μια βάρκα που σε ταξιδεύει κατασαρκα στον έρωτα.

Φαίη Σουρή

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022

Η φύση του Δέντρου

Μια μέρα έφτασε η άνοιξη και το μικρό πουλί γύρισε και πάλι στο μεγάλο δάσος. Προς έκπληξη του το Δέντρο δεν ήταν εκεί. Η καρδιά του σκίρτησε δυνατά. Κούνησε τα μικρά του φτερά με μανία σαν να ήθελε να παλέψει με τον άνεμο. Ξάφνου αντίκρισε το σκίουρο που πάντα κούρνιαζε μέσα στο εσωτερικό του Δέντρου.
-Σκιουρε πες μου σε παρακαλώ, που είναι το Δέντρο;
-Έφυγε.
-Μα δεν μπορεί ένα δέντρο να φύγει.
- Εσύ δε φεύγεις κάθε χειμώνα;
- Εμένα είναι η φύση μου Πάντα να φεύγω.
- Ίσως η φύση του Δέντρου δεν ήταν Πάντα να σε περιμένει.

Φαίη Σουρή