Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Αγαπημένε μου εργαζόμενε...

Μικρέ εργαζόμενε με το μεγάλο βάρος στην πλάτη. Όσο σε βλέπουν να φοβάσαι σε πιέζουν, σε πατάνε. Τραβάνε την καρέκλα για να πέσεις στο πάτωμα. Ποντάρουν στην ανάγκη σου για χρήματα. Αυτά τα χρήματα αγαπητέ εργαζόμενε, αυτές οι  ανάγκες που είναι εφεύρεση του σημερινού κόσμου, έγιναν η φυλακή σου, η πίεση και το καθημερινό μαστίγωμα σου.  Εργαζόμενε κατάλαβε ότι σε έχουν ανάγκη, δεν είσαι ένα εξάρτημα στα γρανάζια τους. Όταν βρεις τη μοναδικότητά σου και εργάζεσαι με προσωπικότητα και αξιοπρέπεια κάνεις δεν θα μπορέσει να σε ταπεινώσει. Εργαζόμενε ζούμε σε μια κρίσιμη φάση όπου προσπαθούν να μετατρέψουν τους καιρούς σε άθλιες εποχές. Δεν είναι ο θάνατος μου η ζωή σου. Και δεν αγωνίζεσαι μόνο για σένα, είναι τα παιδιά σου που πρέπει να κοιτάξεις στα μάτια και να τους παραδώσεις ένα σύστημα που θα προάγει τον άνθρωπο και οχι τον σκλάβο. Αγαπημένε μου μικρέ εργαζόμενε είσαι η πλειοψηφία τούτου του κόσμου, κόψε το σχοινί του ελέφαντα, μεγάλωσες πια εργαζόμενε. Ακου εργαζόμενε, το σχοινί του φόβου σου είναι το άλλοθι τους για να ψηφίζουν νόμους που σε ξεφτιλίζουν. Εσύ είσαι η δύναμη εργαζόμενε ξύπνα επιτέλους, κόψε το σχοινί, πάρε τον εαυτό σου στα χέρια σου.

Φαίη Σουρή




Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Ε! λοιπόν μάθε το

Θυμάσαι που ήθελες να πας γυμναστήριο και δεν πήγες με την πρόφαση ότι είσαι κουρασμένος; ε λοιπόν ήρθε η ώρα να στο πω και να το καταλάβεις. Η γυμναστική σου δίνει ενέργεια δε σου παίρνει. Άσε επιτέλους κατά μέρους τις δικαιολογίες η προσπάθεια υπάρχει μόνο στην αρχή μετά σε προμηθεύει με ενέργεια και αντοχή. Φεύγουν οι τοξίνες και εκρήγνυται η ορμόνη της ευτυχίας.
     Ή πάλι θα μου πεις δεν έχεις χρόνο για ένα βιβλίο. Ε, λοιπόν μάθε το, διαβάζοντας ένα βιβλίο εξοικονομείς χρόνο. Διότι μαθαίνεις να συγκέντρωνεσαι καλύτερα και αυτό σου γλυτώνει άπειρο χρόνο. Γίνεσαι πιο αποτελεσματικός, πιο εύστοχος.
     Θα μου πεις μήπως ότι έφαγες κάτι απ έξω γιατί δεν προλαβαίνεις τίποτα πια. Ε λοιπόν μάθε ότι ένα καλό και υγιεινό πιάτο σου δίνει ενέργεια αντίθετα τα γρήγορα φαγητά σου παίρνουν την ενέργεια και για αυτό ίσως να μην προλάβεις.
     Μπορεί να φαίνεται περίπλοκο ίσως όμως να μην είναι. Πιστεύεις ότι αυτά που αποφεύγεις ίσως είναι περιττά, όμως ίσως και να κάνεις λάθος. Γιατί ότι θέλει κόπο απ έξω δίνει δύναμη από μέσα.

Φαίη Σουρή



Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018

Κατά πως προστάζει η καρδιά σου

Και όταν πια θα αγαπάς με την ψυχή σου οι άλλοι θα ξέρουν να σε διαβάζουν με τους τύπους. Σκάρτος θα φαίνεσαι στα μάτια τους, μα τα μάτια που αγαπήθηκαν ποτέ δε λογαριασαν το φαίνεσθε, γιατί είχαν πρωτύτερα αισθανθεί το είναι. Θα σκούζει ο κόσμος, θα σε δείχνει με το δάχτυλο και συ θα συνεχίζεις έχοντας κάνει το πιο ιερό χρέος, υπήρξες άνθρωπος και φέρθηκε κατ πως προστάζει η καρδιά σου, όχι κατά πως λένε οι τύποι και τα έθιμα.

Φαίη Σουρή




Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018

Δεν είμαι ένας αριθμός

Δεν είμαι ένας αριθμός, σταματήστε να με βλέπετε σαν τέτοιον. Φτάνει πια η δουλοπρέπεια στα πράγματα και τις καταστάσεις.
     Μετράτε πόσα βγάζει κάποιος όχι πόση αξιοπρέπεια κατέβαλε για να φτάσει σ' αυτο το σημείο.
       Μετράτε πόσο χρονών είναι, όχι πόσους αγώνες και νίκες κέρδισε.
     Μετράτε τα σπίτια του, τον τραπεζικό του λογαριασμό και όχι πόσο πλούτο εξόρυξε από μέσα του.
     Μετράτε τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά και σας φεύγουν οι στιγμές, καίτε το παρόν σας νομίζοντας ότι θα διασφαλίσετε το μέλλον σας αλλά ουσιαστικά μόνο με τη στάχτη μένετε.
     Ε! λοιπόν δεν είμαστε ένα νούμερο με πολλά ή λίγα μηδενικά είμαστε άνθρωποι. Είμαστε το ον που έχει ένα νου, έχει μια δύναμη για να δημιουργησει και όχι μια μηχανή για να υπολογίσει.

Φαίη Σουρή




Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Το κλάμα ένας παιδιού

Είμαι 25 χρονών και για άλλη μια φορά ξυπνάω
μούσκεμα και με δάκρυα στα μάτια
Αυτή η νύχτα είναι μεγάλη...
Για άλλη μια φορά θα περιμένω
να ξημερώσει και μετά θα κοιμηθώ...
Όταν σ’ αγκαλιάζει ο ήλιος οι φόβοι μαλακώνουν
σου ζεσταίνει την ψυχή και γυαλίζει ότι σε πονάει...
Τα βλέπεις τα πράγματα πιο υποφερτά , λιγότερο μίζερα...
Και εγώ έχω να θυμάμαι πολλά τέτοια πράγματα...

Θυμάμαι που ήμουν παιδί...
Κάθε μέρα το θυμάμαι
Δεν έχω όμορφες αναμνήσεις
Συχνά σκέφτομαι πως έζησα
και κλαίω από λύπη για μένα...
Το μικρό το ανυπεράσπιστο πλάσμα...
Σκέφτομαι τον πατέρα μου, την μητέρα μου, το παρελθόν μου...
Θυμάμαι εκείνος κουρασμένος μου ζήταγε να τον τρίψω
Και επίσης κάθε φορά που το έκανα ήταν λες
και τα χέρια μου κατασπάραζαν το δέρμα του
Σκεφτόμουν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτόν...
Και όμως κύριοι αγαπάω τον πατέρα μου
Αναρωτιέμαι και γώ για μένα
Μια καρδία γεμάτη μισός απ΄ αγάπη.
Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρήσω τη σχέση μας...

Με την μητέρα μου δεν θύμωνα
Μέχρι πρόσφατα...
Τώρα της θυμώνω και εκείνης...
Δεν μπορώ να βιώσω αρνητικά συναισθήματα όμως...
Όλα της τα συγχωρώ
Με αγάπησε σαν πλάσμα...
Πως αγαπάει μια μάνα το παιδί της
και επιτρέπει στον άντρα της
να σηκώνει χέρι πάνω του
έτσι μ΄αγάπησε...
εσείς δεν ξέρετε τέτοια αγάπη?
Λάθος κάνετε..
Γυριστέ και κοιτάξτε τα παιδιά σας
Κάθε μέρα τα κακοποιείτε
με τις επιλογές σας με της κινήσεις σας με όλο σας το είναι...
Και όμως τα αγαπάτε ...
Με κάθε ρανίδα αίματος που ρέει εντό σας τα αγαπάτε
επισφραγίζεται με την ουσία σας την ευτυχία τους...
Έτσι και μένα μ΄ αγαπάει η μητέρα μου...
και εγώ κάθε επιλογή της, την συχωρώ...

Τώρα πλέον που είμαι 25 χρονών μπορώ
και κοιτάω έναν άντρα και μια γυναίκα να τσακώνονται...
Σαν ήμουν μωρό και έβλεπα τον πατέρα μου να την δέρνει, δεν έμπαινα ανάμεσα τους
Ο κόσμος για μένα έτσι λειτουργούσε
Άλλα σαν ήμουν παιδί και έβλεπα τη βαρύτητα της κακοποίησης
Βαθιά μέσα μου φώλιασε η εικόνα της μητέρας μου νεκρής
Και έτσι και εγώ κάθε φορά έμπαινα ανάμεσα τους
και ευχαριστιώμουν που με έδερνε
Έδερνε εμένα και όχι τον απόλυτο εαυτό μου
Εγώ θα πέθαινα πρώτη και όχι ο αέρας που ανασαίνω
Και καθώς μεγάλωνα πάλι την έσωζα γιατί ήθελα να πονάει
εκείνη όσο λιγότερο γίνεται...
Χαιρόμουν που τις έτρωγα εγώ και όχι η μητέρα μου
Την αγαπούσα και ήθελα να τη σώσω.
Να την σώσω είπα?
Από τι να την σώσω
από τα χαστούκια, τις προσβολές το θάνατο?
ή απο τις επιλογές της...


Το ξέρω πως τώρα έχετε αγανακτήσει με τη στάση της και την κρίνετε αυστηρά
Αφήστε εμένα για μία τέτοια κρίση
Και γυρίστε και κοιτάξτε τα παιδιά σας
Πόσες φορές τα προσέβαλε ο άντρα σας και εσείς δεν πήρατε θέση
Πόσες φορές τα διώξατε γιατί δεν είχατε διάθεση
πόσες φορές τους είπατε ψέματα
Δεν είναι το ίδιο?
Ρωτήστε τα ιδία τότε και θα πάρετε την πιο εγκυρη απάντηση
Εμένα η μητέρα μου δεν με ρώτησε ευθέως
Όμως εγώ πάντα χαμογελούσα
δεν ήθελα να την στεναχωρώ
Και μην ρωτήσετε γιατί..
Απλά ήταν η μητέρα μου
Είναι η μητέρα μου και την αγαπώ


Ακόμη όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ
και λέω να κάνω μια βόλτα στο σπίτι
Να δώ τηλεόραση ή να διαβάσω ένα βιβλίο στις 3 το πρωί...
Περνώ από το διάδρομο για να πάω στην κουζίνα, διψάω
Διψάω για ηρεμία για αγαλλίαση
Είμαι 25 χρονών
και είμαι ακόμα ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί
που όλο κλαίει και λυπάται τον εαυτό του...
Από τον διάδρομό μέχρι την κουζίνα μεσολαβούν 10 βήματα
Κάθε μέρα τα μετράω
συνέχεια μετράω
δεν αφήνω πότε τον εγκέφαλο μου χωρίς σκέψεις
Είμαι στο τρίτο βήμα και τα πόδια μου αγκυλώθηκαν...
το βλέμμα μου στράφηκε στον μεγάλο ξύλινο καθρέπτη του διαδρόμου...
Μεγάλος, ξύλινος με βαθιές χαρακές και μυρωδιά από το παρελθόν
Σ’ αυτόν τον καθρεφτη όλοι βλέπουν
μια γοητευτική γυναίκα 25 χρονών
Και όμως εγώ βλέπω ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί
Κλείνω τα μάτια
βαρέθηκα να βλέπω τόσα χρόνια το ίδιο πράγμα
Ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί
Θυμώνω μαζί μου, ποτέ θα μεγαλώσω?
Πότε ο καθρεφτης θα αλλάξει είδωλο
Ανοίγω τα μάτια μου... και πάλι ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί βλέπω
Ένα μικρό και ανυπερασπιστό παιδί
δέσμιο του παρελθόντος...
Αυτός φταίει ψελλίζω
Αυτός που είναι όπως είναι...
Μα τον αγαπώ μου φωνάζει μια κραυγή από μέσα μου...
Κλαίω...
Κλαίω...
Κλαίω..
Είμαι ένα μικρό και ανυπεράσπιστό παιδί...
Κλαίω κλαίω με σπαραγμό
Τα γόνατα μου λυγίζουν το σώμα μου πέφτει στο πάτωμα..
Και γω εξακολουθώ να κλαίω
Όχι γιατί είμαι ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί
άλλα γιατί είμαι μια γυναίκα προσηλωμένη
στις αναμνήσεις ενός παιδιού
Κλαίω για την γυναίκα που πνίγω μέσα μου
και την πνίγω κάθε μέρα
Τη σκοτώνω αργά και βασανιστικά κάθε μέρα,
την κακοποιώ ανελέητα κάθε μέρα
δεν την αφήνω να αναρριχηθεί
της κόβω το κοτσάνι της κάθε μέρα
Θεέ μου είμαι χειρότερη από εκείνον...
Γιατί ότι και αν μου έκανε εκείνον τον αγαπώ εμένα όμως όχι
Με κακοποιώ και με μισώ...

Βρίσκω το κουράγιο μέσα από τους λυγμούς μου
να σηκωθώ και να ξαναδώ το είδωλο μου στον καθρέπτη...
Προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω μια γυναίκα 25 χρονών
Μίζερη γυναίκα 25 χρονών
Τα γόνατα μου λυγίζουν και πάλι
Τώρα κλαίω χωρίς λυγμούς απλά κοιτάζω το ταβάνι
και τα δάκρυα τρέχουν αβίαστα
Τώρα που με είδα και ναι είμαι γυναίκα 25 χρόνων
Τώρα που κατάφερα να δω επιτέλους ότι βλέπουν όλοι οι άλλοι
γιατί κλαίω και τώρα???
Πότε πια θα σταματήσω
Γιατί κλαίω γιατί γιατί????
μα για τι άλλο για τα 25 χρόνια που έζησα όπως τα έζησα...
Μέσα στην μιζέρια που την απεχθάνομαι
Μέσα στους φόβους
Μέσα στο μισός και την ουτοπία που έφτιαχνα για να είμαι ευτυχισμένη

Είμαι 25 χρόνων..δεν ξέρω πως έφτασα ως εδώ..
Ούτε ξέρω τι έχασα ως εδώ...
Ένα μόνο γνωρίζω και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς
πάρα να το παραδεχτώ...
Βγαίνει από μέσα μου σαν καυγά ..
σαν πλημμύρα ...
σαν ηφαίστειο που εκρύγνειτε....

Σηκώνομαι από το πάτωμα για μια ακόμη φορά και με κοιτάζω
Είμαι εγώ..μια γυναίκα 25 χρονών που κλαίει για το τότε το τώρα..
Μια γυναίκα που δεν έχει άλλα δάκρυα να χύσει και που έχει μια και μόνο θέληση
Να διαγράψει κάθε στιγμή κάθε λεπτό πόνου
Και να μην αφήσει καμια νύχτα χωρίς να κοιμηθεί
Να σταματήσει να μετράει τα βήματα...
να σταματήσει να γεμίζει την καρδία της με μίσος
Τα χέρια της να μην κατασπαράζουν κανενός το δέρμα...
Επιθυμώ να θάψω αυτόν τον κόσμο που ήξερα
Και για αυτό το λόγω παίρνω ένα τσουβάλι και ξεκινάω να βάζω μέσα κάθε συναίσθημα κάθε πικρά κάθε καημό...
πετάω το τσουβάλι στο ποτάμι..
Είναι ένα βάρος που κουβαλούσα για 25 χρόνια
Πνίγω το μικρό και ανυπεράσπιστο παιδί και καλωσορίζω μια γυναίκα 25 χρονών
Πέφτω στο πάτωμα για άλλη μια φορά και κοιμάμαι βαθιά

Ξημέρωσε και σηκώθηκα
Ήταν 6 ώρες ανέμελου ύπνου...ή και κάμποσα χρόνια
Τώρα βλέπω πια στον καθρέφτη το ειδωλό μου
Είμαι μια γυναίκα 25 χρονών και σήμερα έχω γενέθλια
Έκανα το ωραιότερο δώρο στον εαυτό μου...
Σ΄αγαπώ μπαμπά
Μ΄ αγάπησα...


~Φαίη Σουρή~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου  

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Δείγμα ωριμότητας

Όταν μια κατάσταση δεν μας αρέσει, δεν είναι δείγμα σοφίας να υιοθέτουμε την αμέσως αντίθετη της, διότι και αυτή είναι λάθος. Το ορθόν είναι να διερωτάσαι τι είναι αυτό που δε σ' αρέσει, τι θα ήταν το καλύτερο, πως μπορώ εγώ να το κάνω. Και όταν η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι η μέση οδός, η ισορροπία, η γαλήνη, τότε να ξέρεις ότι βρήκες την πιο κατάλληλη απάντηση. Διότι οι άνθρωποι όταν αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν τους αρέσει αυτόματα περνούν στην απέναντι πλευρά και αυτό είναι δείγμα ανωριμότητας. Η στάση του ανθρώπου είναι να ερμηνεύει τα πράγματα και να αναζητά αυτό που είναι για εκείνον ένα σκαλοπάτι στην εξέλιξη. Αν λοιπόν είσαι χαμένος αλλά παρόλα αυτά δε χάνεις την πίστη σου σε σένα, ψάξε. Και όταν πια φτάσεις στο κέντρο της απάντησης αυτό το σκαλοπάτι που σε έφερε εδώ λέγεται μέση οδός. Και ναι φίλε μου, ωρίμασες λίγακι ακόμα.

Φαίη Σουρή




Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Βόμβα

Αν βάλεις μια βόμβα σε ένα κτήριο το καταστρέφεις, όμως σε λίγα χρόνια ξαναχτιζεται. Αν βάλεις μια βόμβα στα μυαλά των ανθρώπων η καταστροφή είναι καθολική . Αυτή η βόμβα ονομάζεται εκπαίδευση. Γιατί όταν πολεμάς στο επίπεδο της ύλης και της εξουσίας τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει για πάντα , όταν όμως πολεμάς στο επίπεδο του νου, της ψυχής και κυρίως εδώ της νοοτροπίας έχεις αλλάξει την πορεία της ανθρωπότητας. Έχεις χαράξει τομή στην ιστορία της. Με την εκπαίδευση λοιπόν μπορείς να καταστρέψεις μια αυτοκράτορια. Με τα σπαθιά και το αίμα μπορείς να διώξεις τον τύραννο αλλά δεν μπορείς να εξορύξεις την ιδέα της τυραννίας από τον Άνθρωπο. Διότι αυτοί που πήραν το στέμμα και το φόρεσαν έγιναν με τους καιρούς και οι ίδιοι τυραννοι. Αν όμως μάθεις στους ανθρώπους πως να είναι καλοί, να διαβάζουν και να σκέφτονται, να ακολουθούν την αρετή και όχι το ελάττωμα τότε θα δεις ένα στέμμα σε κάθε κεφάλι και κανέναν τύραννο.

Φαίη Σουρή