Δεν μπορείς

Δεν μπορεί κανείς να βαδίσει το δρόμο για σένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας και δια μέσω αυτού να γίνουμε το φανάρι για να μεταλαμπαδεύσουμε πράγματα. Κανείς δεν έμαθε επειδή του είπαμε την αλήθεια, καθένας χρειάζεται να βιώσει μόνος του την εμπειρία. Εμείς με το παράδειγμά μας μπορούμε να του προσφέρουμε ένα πάτημα, μια αίσθηση για το πως πραγματικά είναι ένας άνθρωπος, αλλά δεν μπορούμε να του υποδείξουν τίποτα. Γιατί ενώ μπορεί να βλέπουμε τα ίδια, στην ουσία τα καταλαβαίνουμε διαφορετικά. Αυτή είναι η πλάνη και αυτή καλούμαστε να ξεπεράσουμε.

~Φαίη Σουρή

Σύμμαχοι

Σε έχασα … μα σε βρήκα πάλι, δεν ήξερα …. Δεν το κατάλαβα…. Συγγνώμη…..Όταν εσύ χανόσουν εγώ θύμωνα, όταν εσύ βούλιαζες εγώ πείσμωνα ήσουν δίπλα μου μα μου έλειπες….

Λιώναμε και οι δυο σαν τα κεριά , υποφέραμε …. Εσύ γιατί πάλευες με το θεριό μέσα σου κι εγώ γιατί δεν σε είχα… γιατί δε μου μιλούσες? γιατί δεν μου είπες…? όταν έμαθα ευχόμουν να μην είναι αργά… όταν έμαθα κατέρρευσα… δεν ήξερα από πού να πιαστώ άπλωνα τα χέρια μα δεν είχα από πού να πιαστώ, δεν μπορούσα να σηκωθώ , μα είπα μέσα μου ή μένεις χάμω μια για πάντα ή ανασηκώνεσαι, με χαστούκισα, πετάχτηκα επάνω τα έσπασα όλα από το θυμό μου τα διέλυσα όπως είχε διαλυθεί το μέσα μου έβγαλα όλο το θυμό μου όλο το γιατί μου!!! Γιατί εσύ , γιατί εγώ , γιατί , γιατί , γιατί……. Τώρα ήταν ή ποτέ , τώρα σου γυρνούσα την πλάτη και σε άφηνα , τώρα έφευγα μακριά σου ή ποτέ…. Συνομίλησα αρκετές ώρες με τον εαυτό μου ….. αν τον αφήσεις θα χαθεί , μαζί του όμως θα χαθείς κι εσύ…. Η καρδιά μου σπάραζε αιμορραγούσε, πονούσε… ήταν ζέστη έξω μα έτρεμα απ’ το κρύο, πάγωνα ….

Δεν μπορώ να τον αφήσω, αν το θέλει και αυτός θα κάτσω δίπλα του να πολεμήσω, για την αγάπη μας θα πολεμήσουμε …. Όλοι κάνουμε λάθη αρκεί να μετανοούμε … ένιωσα την αγάπη του ένιωσα τα δάκρυα του , ένιωσα τους παλμούς της καρδιάς του …γίναμε ένα…. Μαζί σύμμαχοι στον αγώνα που απλώθηκε μπροστά μας, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σπρώχνω όποτε σταματάς, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σηκώνω όποτε πέφτεις , προχώρα και θα τα καταφέρουμε … πάντα θα μαι δίπλα σου , πάντα θα σου κρατώ το χέρι, πάντα θα μπαίνω μπροστά να σε προστατεύω ακόμη κι αν φύγω απ’ τη ζωή θα γίνω ο φύλακας άγγελός σου, σ’ αγαπάω…. Για την αγάπη σου θα πολεμάω…….

Ισμήνη Σουρή

Το πνεύμα του ποταμού

 Μια φορά και έναν καιρό ζούσαν δύο δίδυμα αδέρφια. Η μόνη διαφορά τους ήταν το χρώμα του δέρματός τους. Το ένα ήταν λευκό σαν γάλα και το άλλο μαύρο σαν σοκολάτα. Τα δίδυμα αδέρφια λοιπόν παρατηρούσα ότι οι γονείς τους είχαν δέρμα σιταρένιο και δεν υπήρχε καμία συσχέτιση μαζί τους.

Μια μέρα λοιπόν στις όχθες ενός ποταμού που πήγαιναν συχνά, καθώς παρατηρούσαν τα είδωλά τους στο νερό ρώτησαν αυθόρμητα το πνεύμα του ποταμού πως γίνεται να υπάρχει τέτοια διαφορά στο δέρμα τους και το ποτάμι πνεύμα απάντησε αμέσως ...''εγώ βλέπω χιλιάδες ίδια πράγματα σε σας και ένα μόνο διαφορετικό το χρώμα''. Τα δυο αδέρφια σώπασαν. Το βράδυ άρχισαν να παρατηρούν τους γονείς τους και να βλέπουν πόσο πολύ μοιάζουν. Έτσι είναι φίλοι μου, ο άνθρωπος έχει δύο μάτια, δύο αυτιά, μια μύτη, ένα σώμα και μια ψυχή αλλά όλοι κοιτούμε αυτό που μας διαφοροποιεί. Αν αντί για τα μάτια μιλούσε το πνεύμα μέσα σας τότε θα βλέπατε πολλά δίδυμα αδέρφια. Φαίη Σουρή