να δεις ποιος ήσουν τότε
και αυτό που αντικρίζεις πια στον καθρέφτη είναι τόσο ξένο...
πόσο μας άλλαξαν άνθρωποι και καταστάσεις άραγε?
Βρείτε μας στο Instagram
https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/
|
Βρείτε μας στο Instagram
https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/
|
Επισκεφθείτε τη σελίδα μας στο Facebook https://m.facebook.com/profile.php?id=265214043663314&refid=17 |
Βρείτε μας στο Pinterest https://gr.pinterest.com/fisouri2014/ Επισκεφθείτε το κανάλι μας στο YouTube |
Βρείτε μας στο Twitter https://twitter.com/ekfrasouciximou |
Βρείτε μας στο instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ |
Βρείτε μας στο instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ |
Βρείτε μας στο Twitter https://twitter.com/ekfrasouciximou |
Βρείτε μας στο Pinterest https://gr.pinterest.com/fisouri2014/ |
Επισκεφθείτε τη σελίδα μας στο Facebook https://m.facebook.com/profile.php?id=265214043663314&refid=17 |
Στις απύθμενες αισθήσεις
στις αβυσαλαίες αναζητήσεις
στις κατακόμβες του μυαλού
στις ερωτογενής περιοχές του νου
Στην ανάσα της πρώτης Νιότης
Στις απαγορεύσεις της ανθρωπότης
στους φόβους που γεννιούνται
στις έλξεις που δεν ξεχνιούνται
Στα χείλη που δε ξεδιψούν
και στα στήθη που μαρτυρούν
τον έρωτα τον ανεκπλήρωτο
τα έτη χάσμα αγεφύρωτο...
~Φαίη Σουρή ~
Βρείτε μας στο instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ |
Ο χρόνος σαν να σταματά. Τίποτα δεν επιτρέπει να συμβεί, μέχρι το χέρι σου να ακουμπήσει το στήθος μου και τα χείλη σου το μέτωπό μου.
~Αγκνες Κ.~
Σαν μια υπέροχη μητέρα, σαν ένας σοφός δάσκαλος, σαν ένας πραγματικός σύντροφος με δίδαξες σωστά. Μου δίδαξες την ελευθερία με οδήγησες στο φως. Μετάγγισες στο αίμα μου το αίμα σου. Τώρα είμαι εδώ, για να σου επιστρέψω ότι υπέροχο μου έδωσες τότε. Έτοιμη να απολαύσω μαζί σου αυτήν την υπεροχή θάλασσα.
~Αγκνες Κ.~
Πες με ρομαντική. Εγώ θα σου πω πως γεννηθήκαμε στην ίδια εποχή. Η αγάπη δεν είναι λάθος. Η αγάπη είναι παντοτινή.
~Αγκνες Κ.
Μόνο ως ένα μικρό θάνατο μπορώ να το αντιληφθώ, βρίσκομαι σε μια πλήρη ακινησία,αν γίνεται και μπορούσα ούτε τα βλέφαρα μου δε θα ήθελα να κουνήσω...γ' αυτό κ ας μην έχω ύπνο,επιμένω τα μάτια μου να έχω κλειστά. Δυσφορώ,δεν μου αρέσει,δε μπορώ να το παλέψω...μούδιασμα έχει επέλθει σε όλες μου τις αισθήσεις. Ανατρέχω στη μνήμη μου,ζητώ βοήθεια από μια εικόνα να πάρω κίνητρο,τίποτα... Ο εγκέφαλος μου δεν ανταποκρίνεται, ακινησία πλήρη... για ώρες,ούτε και μπορώ να τις μετρήσω. Ένα απαλό αεράκι φυσάει, για λίγο σα να κινούμαι μαζί του, για λίγο σα να ταρακουνάει αυτή τη θλίψη που έχει έρθει και έχει καθίσει πάνω μου...τίποτα ξανά...πλήρη ακινησία ...η απουσία σου,απουσία μου στο παρόν, βουβή βουή θανάτου, παραδίνομαι σ'αυτο, καμία αντίσταση, βυθίζομαι ολότελα σε μια παγωμένη θλίψη. Παραδίνομαι στη νύχτα. Κρύβω στο πέπλο της το μικρό μου θάνατο. Αναθέτω τις ελπίδες μου στις πρώτες ηλιαχτίδες του θεού Ήλιου, με αγωνία περιμένω να δω να λιώνει την παγωμένη μου θλίψη, να φωτίσει το Νου μου και να δώσει ξανά φλόγα σε ότι ονομάζουμε ψυχή και μας δίνει ζωή, η απουσία σου,απουσία μου στο παρόν...βουβή βουή θανάτου, βουλιάζω σ' αυτό μη έχοντας δύναμη να αντισταθώ, όχι ούτε εσύ μπορείς πια να διώξεις αυτή τη θλίψη. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στο θεό Ήλιο. Στο ξημέρωμα της καινούργιας μέρας,που εσύ θα είσαι απών και εγώ θα στέκομαι δυνατή στο δικό μου παρών. Και γι' αυτό όλο και βουλιάζω και δεν ανησυχώ. Μήτε και βιάζομαι.
~Αγκνες Κ.~
Κρατώντας με τόσο σφιχτά, σα να ήταν η τελευταία μας φορά. Πόσο σ' αγάπησα εκεί κάποιου φθινοπώρου πρωί, σε ένα παγκάκι παγωμένο ενώ γύρω έπεφτε βροχή.
~Αγκνες Κ.~
Ο χρόνος είναι η ζυγαριά των ανθρώπων
Τον βάφτισαν "γιατρό" για όλες τις βαθιά χαραγμένες μας πληγές.
Έγω τον λέω αρρώστια
Μας τρώει λίγο λίγο και σαπίζει τα σώθικά μας
"Αν είχα έρθει λίγο πιο νωρίς ;"
"Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω ;"
"Ένα λεπτό μόνο άκου με "
Είναι όμως η μόνη ζωντανή απόδειξη της μίζερης ύπαρξης μας
Ο χρόνος
Ποιος τον εφηύρε ;
Τι είναι ο χρόνος ;
~Modus viventi~
Στιβάζονται οι λέξεις
σε ψυχές με σκέψεις
που κρατούν στο βράδυ
του έρωτα τα πάθη
Αγγίζονται τα σώματα
σε άψυχα στρώματα
να δώσω στο στεγνό κορμί σου
του έρωτα φιλί σου
Μην μ' αγαπάς αν δεν αντέχεις
μη μου γέννας ότι δεν έχεις
μην βολευτείς μαζί μου
μη σπέρνεις την καταστροφή μου
Και τρέχουν να προλάβουν
τίποτα όμως δεν θα καταλάβουν
να χύνεσαι στα ζόρια
να αγαπάς χωρίς εφόδια
Μην μ' αγαπάς αν δεν αντέχεις
μη μου γέννας ότι δεν έχεις
μην βολευτείς μαζί μου
μη σπέρνεις την καταστροφή μου
~Φαίη Σουρή~
Κι όταν τα φώτα θα κλείσουν κανείς ποτέ δε θα είναι ξανά ίδιος... Θα 'χει ο καθένας κάτι να πει, κάτι... κάτι που το φως δε του το επιτρέπει... Σφαγιάζεται η αγάπη τα βραδιά... Βαραίνει η ανάσα του τέρατος καθώς χαράζει επάνω σου γραμμές... και συ σιωπή... και γω σιωπή... Μια σιωπή ικανή να γκρεμίσει τους πάντες... Μια σιωπή που κραυγάζει τα μυστικά της σε όσους είναι έτοιμοι να τα δεχτούν! σουτ... σιωπή παντού!
~Φαίη Σουρή~
Μέσα σε αυτή τη τρέλα και αυτή την παράνοια μόνο εσυ μπορείς να με σωσεις... Τα πάντα γύρω μου μοιάζουν σαν ένα πυκνό, πράσινο και φουντωτό δάσος.. Γεμάτο ζωή και κινδύνους .... Και μέσα σε αυτό το απέραντο δάσος είσαι εσύ το ποταμάκι με το κρυστάλλινο και πεντακάθαρο καταγάλανο νερό που με σώζει από αυτή την παράνοια.... Όταν το ακολουθώ πάντα θα με οδηγεί έξω από το δάσος ... Εγώ όμως ποτέ δεν ξεχνώ αυτό το ποταμάκι που με έσωσε και πάντα θα είναι στην καρδιά μου...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Αν προσπερνάς στη μέρα σου εκείνα τα μικρά πράγματα που δίνουν χρώμα και χαρά στη στιγμή είναι σχεδόν απίθανο ακόμα και θαύμα αν συμβεί μπροστά σου να το αναγνωρίσεις. Μια γουλιά νερό, όταν δίψας τόσο πολύ, μια φέτα ζεστό ψωμί το πρωί, μια αυλή ανθισμένη που γεμίζει άρωμα το δρόμο σου, ένα χαμόγελο,μια καλημέρα,ένας καλός φίλος,ένα ποτήρι κρασί,ένα βιβλίο. Και είναι μεγάλος και μακρύς ο κατάλογος,είναι τόσα πολλά αυτά που δίνουν χρώμα και χαρά στη στιγμή... μην τα προσπερνάς το σύνολο τους είναι το θαύμα που περιμένεις.
~Αγκνες Κ.~
Είσαι σίγουρος πως αυτή είναι η αλήθεια , πως δεν κοιμάσαι αγκαλιά με παραμύθια; Είσαι σίγουρος πως πετάς ψηλά , πως δεν είναι ο πήχης σου αρκετά χαμηλά;Θες να νομίζεις πως μιλάς με το Θεό, μήπως ψυχολογικά είσαι νεκρός;Κοιτάς ψηλά και θαυμάζεις
~Ελπίδα Δημητρίου~
Την ανάγκη του ανθρώπου να πονά, ποιός θέλει τελικά να τη χωνέψει.
Σαν ασπίδα μπαίνει πάντα η καρδιά το μοιραίο τέλος μη μπορώντας να αντέξει.
Επαινώντας πάντα το μυαλό, στριμωγμένες αναμνήσεις στης Πανδώρας το κουτί, γενναίος όποιος μπορεί να το ανοίξει...
Πικραμένος όποιος ζει συμβατικά, των εσχάτων των καιρών μας είναι η αλήθεια.
Άγγελος κάθεται ψηλά, αδυνατώντας τα φτερά του να χτυπήσει.
Ζαλισμένη η νεράιδα απο χαρά το θάνατο έχει τόσο αγαπήσει.
Όπως καιρό έχει καταλάβει πια, η ευτυχία ένα χαμόγελο έχει ήδη σχηματίσει.
~Ελπίδα Δημητρίου~
Και ήρθαν αυτές οι καταραμένες ώρες και στιγμές που με έκαναν να ξανασκεφτώ τις αποφάσεις μου...
Άρχισα να ξανασκέφτομαι ένα "ίσως" ή ένα "τι θα είχε γίνει αν" και κάπως έτσι σκέφτομαι υποθετικά σενάρια τα οποία μπορεί να είχαν γίνει "αν" είχα αποφασίσει κάτι άλλο...
Προσεκτικές ή απρόσεκτες αποφάσεις... Δεν έχει σημασία... Όλες αρχίζουν μια μια να αμφισβητούνται ... Έστω και για λίγο...
Κι όμως εγώ ο ανόητος συνεχίζω να το σκέφτομαι... Αντί απλά να ευχαριστώ τον εαυτό μου που τις πήρε είτε ήταν σωστές είτε ήταν λάθος...αλλά αυτές με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα... Οπότε δεν έχω το δικαίωμα να μετανιώνω κάτι ουτοπικό που μόνο στο μυαλό μου μπόρεσε να υπάρξει...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Βρείτε μας στο Instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ Επισκεφθείτε το κανάλι μας στο YouTube |
Ένα νόμισμα έχει δύο πλευρές κάθε φορά που το πετάμε στον αέρα δε θα έρχεται πάντα αυτό που περιμένουμε, έτσι και στη ζωή μην περιμένεις πάντα να έρχονται όλα μονόπλευρα...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Θυμάμαι η ευχή μου ήταν να βρω την πραγματική αγάπη, η ευτυχία θα ήταν κάθε φορά που θα χρειαζόμουν δύο χέρια να με κρατήσουν και να με αγκαλιάσουν να είναι εκεί για εμένα χωρίς να τους το ζητησω, όπως και εγώ θα είμαι εκεί για αυτά.... Θα ήθελα μια αγκαλιά που δε θα τελείωνε ποτέ, από ένα και μοναδικό άτομο που όταν στα μάτια το αντικρίζω και το κοιτώ θα του λέω σ'αγαπώ...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Εκφράσου ψυχή μου Εμπιστευθείτε το κανάλι μας στο Youtoube https://www.youtube.com/channel/UC3kplD70JSvByDUzzSmGRdQ |
Πολλές φορές ο φόβος γίνεται ταυτόχρονα ασπίδα και σπαθί για να κρυφτούν απο πίσω τα πραγματικά μας αισθήματα τα οποία αντικαθίστανται απο οργή γιατί έτσι πιστεύουμε ότι προστατευόμαστε ενώ η αλήθεια είναι πως κάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό πιο ευάλωτο και γινόμαστε εμείς οι αυτόχειρες...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Και ύστερα ήρθες εσύ, ξαφνικά,απρόσμενα,ακάλεστα...δε σε περίμενα,δε σε ήθελα δεν επιθυμούσα τίποτα...δεν το κατάλαβες,δεν το επιδίωξες,δεν το επιθυμούσες...και δε στο είπα ποτέ...δεν σου είπα πόσο πολύ με άγγιξες...πόσο κοντά μου σε ένιωσα...Και έγιναν όλα απλά,φυσικά... και μια μέρα έφυγες ξαφνικά...τίποτα δεν βλέπω ίδιο πια...
~Αγκνες Κ.~
Η ουσία βρίσκεται σε όλα αυτά που είσαι... σε όλα αυτά που ονειρεύεσαι και σε όλα όσα κάνεις για να πετύχεις! Κάποια εμπορεύονται τη ζωή και κάποιοι την ανταλλάσσουν... Το εμπόριο έχει πολλούς κανόνες η ανταλλαγή μόνον έναν... Δίνεις-παίρνεις!Μπορεί να δώσεις αγάπη και να πάρεις πόνο... Το θέμα είναι ότι τη ζεις αυτή τη ριμάδα τη ζωή... Την μαθαίνεις... και έχει τόσα πολλά μαθήματα να σου δώσει που το εμπόριο κάποιων αδυνατεί να τα αγοράσει!
~Φαίη Σουρή~
Του ποτού η ζάλη σαν του κρασιού την γλυκιά αιθάλη, μια απαλή αίσθηση, ζεστή ... Γλυκιά μέθη της καρδιάς έρωτα γεμάτη.... και εμείς ανήμποροι να αντισταθούμε σε αυτό, λέμε ο ένας στον άλλο σ'αγαπώ...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Δε θα πληγωθώ αρκετές φορές αλλά αμέτρητες ... Ξέρεις γιατί? Γιατί πάντα θα πιστεύω πως ένας άνθρωπος θα κάνει τη διαφορά και θα μου αποδείξει πως για μια φορά στην ζωή μου επέλεξα σωστά και βρήκα την αληθινή αγάπη...
~Ρομαντικός Ιππότης~
Χάρηκε η ψυχή μου
που υπάρχεις, φως δως μου
την ανάγκη να κερδίσω.
Ένα ταξίδι μακριά μας
να σε πάω ,
πού να γείρω
να μπορώ να σε μυρίσω;
Είναι το χάδι του ήλιου ζωτικό,
πώς να κάνεις τη λατρεία σου σοφία;
Πολλά γιατί στην άκρη ξεχασμένα, ένα πολλά στο μέλλον τριγυρίζει.
Πώς να ξέρεις οτι ζεις πραγματικά.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να πονάς.
Στα μαβιά της θάλασσας νερά, αγέρωχη τρυφερή μορφή
που τελικά νικά.
~Ελπίδα Δημητρίου~
Έχει ο άνθρωπος την ανάγκη να κρυφτεί,
μια σπρωξιά στο Χάρο να δώσει ,
στον πάτο του πηγαδιού να χαθεί για να μπορέσει να ξανανιώσει.
Το νόημα έχει παντελώς χαθεί,
φωτογραφικό άλμπουμ η ζωή μας. Όπως φυσάει ο άνεμος μας παίρνει,
περνάει ο χρόνος σκληρός και φεύγει.
Είναι η ελπίδα ξυράφι που πονάει, όποιος αντέξει στα χέρια την κρατάει.
Το πνεύμα ανάστημα
σηκώνει,
σύριζα τα πόδια του έχουν κοπεί
μα αυτό επιμένει.
Τι και αν η αγάπη για τα πάντα έχει χαθεί,
τη σημαντικότητά της κανείς δεν καταλαβαίνει.
Θα σε κάνουν να νιώσεις τα λεφτά;
Τα κενά σου θαρρείς πως θα γεμίσεις;
Οτι έχω απλόχερα στο δίνω
την απόγνωση έτσι θα γνωρίσεις.
Δώσε αξία σε οτι αγνοείς,
την αγάπη για να αγγίξεις.
Μάτια που ερμητικά είναι κλειστά βρες κλειδί να τα ανοίξεις.
~Ελπιδα Δημητριου~