Χάρηκε η ψυχή μου που υπάρχεις, φως δως μου την ανάγκη να
κερδίσω. Ένα ταξίδι μακριά μας να σε πάω , πού να γείρω να μπορώ να σε μυρίσω; Είναι
το χάδι του ήλιου ζωτικό, πώς να κάνεις τη λατρεία σου σοφία; Πολλά γιατί στην άκρη
ξεχασμένα , ένα πολλά στο μέλλον τριγυρίζει.Πώς να ξέρεις ότι ζεις πραγματικά.Τι
είναι αυτό που σε κάνει να πονάς. Στα μαβιά της θάλασσας νερά, αγέρωχη τρυφερή
μορφή που τελικά νικά.
~Ελπίδα Δημητρίου~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου