Λιώναμε και οι δυο σαν τα κεριά , υποφέραμε …. Εσύ γιατί πάλευες με το θεριό μέσα σου κι εγώ γιατί δεν σε είχα… γιατί δε μου μιλούσες? γιατί δεν μου είπες…? όταν έμαθα ευχόμουν να μην είναι αργά… όταν έμαθα κατέρρευσα… δεν ήξερα από πού να πιαστώ άπλωνα τα χέρια μα δεν είχα από πού να πιαστώ, δεν μπορούσα να σηκωθώ , μα είπα μέσα μου ή μένεις χάμω μια για πάντα ή ανασηκώνεσαι, με χαστούκισα, πετάχτηκα επάνω τα έσπασα όλα από το θυμό μου τα διέλυσα όπως είχε διαλυθεί το μέσα μου έβγαλα όλο το θυμό μου όλο το γιατί μου!!! Γιατί εσύ , γιατί εγώ , γιατί , γιατί , γιατί……. Τώρα ήταν ή ποτέ , τώρα σου γυρνούσα την πλάτη και σε άφηνα , τώρα έφευγα μακριά σου ή ποτέ…. Συνομίλησα αρκετές ώρες με τον εαυτό μου ….. αν τον αφήσεις θα χαθεί , μαζί του όμως θα χαθείς κι εσύ…. Η καρδιά μου σπάραζε αιμορραγούσε, πονούσε… ήταν ζέστη έξω μα έτρεμα απ’ το κρύο, πάγωνα ….
Δεν μπορώ να τον αφήσω, αν το θέλει και αυτός θα κάτσω δίπλα του να πολεμήσω, για την αγάπη μας θα πολεμήσουμε …. Όλοι κάνουμε λάθη αρκεί να μετανοούμε … ένιωσα την αγάπη του ένιωσα τα δάκρυα του , ένιωσα τους παλμούς της καρδιάς του …γίναμε ένα…. Μαζί σύμμαχοι στον αγώνα που απλώθηκε μπροστά μας, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σπρώχνω όποτε σταματάς, προχώρα εσύ κι εγώ θα σε σηκώνω όποτε πέφτεις , προχώρα και θα τα καταφέρουμε … πάντα θα μαι δίπλα σου , πάντα θα σου κρατώ το χέρι, πάντα θα μπαίνω μπροστά να σε προστατεύω ακόμη κι αν φύγω απ’ τη ζωή θα γίνω ο φύλακας άγγελός σου, σ’ αγαπάω…. Για την αγάπη σου θα πολεμάω…….
Ισμήνη Σουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου