χρυσό χορτάρι
τα χείλη κόκκινα
και στην καρδιά μαργαριτάρι
Μέσα σ' αυτό τον κόσμο
με καίνε τα δεσμά του
τα πρέπει τα ατελείωτα
και τα παράδοξα του
Πες μου πως εμπόρεσα εσένα να κοιτάξω
να πάρω μέσα από τα νιάτα σου
φτερά για να πετάξω
Και γω εδώ εκάθησα
στης μοναξιάς τη ράχη
και ειδα με τα μάτια μου
τον έρωτας να γεννιέται μες στη μάχη
Μα σαν χαθείς
ξύπνια θα μείνει η φωνή σου
θα χορεύω στο απέραντο
για να βρεθώ μαζί σου
Όπου και αν σταθείς
όπου και να υπάρξεις
τούτο τον άγραφο καημό
κοίτα να μην ξεχάσεις
Και κάθε φορά που του τρελόυ
του χαλάει η καρδιά του
θα γράφει τραγούδι για τον έρωτα
και θα 'ρχεται κοντά σου.
Φαιη Σουρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου