και εγώ τυφλή

Τα πυροτεχνήματα με τύφλωναν

καιρό από το πραγματικό λιμάνι μου.

Ανεμοθύελλες και καταιγίδες με πήραν μακριά.

Μουδιασμένες αισθήσεις που έκαναν λάθος.

Και εγώ τυφλή.

Ποτέ δεν εκπαίδευσα την καρδιά μου

να ακούει τη σιωπή.

Ποτέ δεν μέτρησα τις αναπνοές σου

και δεν ένιωσα τις ενδόμυχες φωτιές σου.

Έτρεχες να μου δείξεις,

να μου πεις αυτά που από καιρό είχες καταλάβει.

Και εγώ τυφλή.

Προσμονή έλεγες.

Να ξανά βαφτιστώ με φως,

να λουστώ με την αγνότητα σου.

Δεν είναι παιχνίδι με νικητή και χαμένο.

Ξεχνά όσα χρόνια είχες τόσο επιτηδευμένα μάθει.

Συνοδοιπόροι είμαστε, είπες.
Να ξαποστάσει η καρδιά

και η ψυχή μου ήρθε η ώρα νομίζω.

~Ελπίδα Δημητρίου~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου