Είναι και κάποιες φορές που θες να ούρλιαξεις την απόγνωση σου μα δε γίνεται. Βλέπεις τα βλέμματα τους παγερά και ξέρεις πως κανείς δεν θα καταλάβει τι νιώθεις, γιατί σ'αυτό τον κόσμο οι σχέσεις έγιναν επιφανειακά καπρίτσια και δεν αισθάνεται ο κόσμος πια τον πόνο. Κλεισμένες οι πόρτες κλεισμένες και οι ματιές τους. Αν βρεις κανέναν που θα αισθανθεί τον βουβό πόνο σου και θα καθίσει δίπλα σου χωρίς φωνή, δοξάζει το Θεό. Ήθελα λοιπόν που λέτε να τους πω για μια αγάπη, μα ήταν τόσο αγνή και Αγία που στα αυτιά τους δε θα έφτανε. Γι' αυτό συνέχισα στην απόγνωση μου, αφήνοντας το χρόνο να απαλύνει τη συνήθεια της απώλειας.
Φαίη Σουρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου