Από
μικροί μάθαμε να βιώνουμε και να επιβιώνουμε από κάθε είδους πόνο, σωματικό ή
ψυχικό. Κάθε φορά όσο περνούσε ο καιρός και βαδίζαμε στο δρόμο του σκοταδιού
της ζωής αρχίζαμε να αντιμετωπίζουμε όλο και μεγαλύτερους πόνους. Κυρίως
συναισθηματικούς που προσπαθούσαν να μας γονατίσουν, μερικοί τα κατάφεραν και
πέτυχαν το σκοπό τους. Δεν κατάφεραν όλοι να βγουν από το σκοτεινό αυτό
μονοπάτι, πολλοί χάθηκαν περπατώντας το και κατέληξαν να χαθούν στην άβυσσο.
Όσοι μείναμε προσπαθούμε να υποτάξουμε το σκοτάδι και να φτάσουμε στο δικό μας
παράδεισο.
Και τελικά η στιγμή που ενηλικιώνεσαι είναι όταν συνειδητοποιείς πως ο σωματικός πόνος είναι ένα τίποτα μπροστά στο πόνο της ψυχής.
Εκφράσου ψυχή μου και πες τι σε τυραννάει. Τι σου μαύρισε και ξέσκισε την ψυχούλα σου και την πέταξε όπως το κύμα παφλάζει στα βράχια; Πόνος , που δεν σε χαιρέτησα ποτέ για τελευταία φορά και πόνος που δεν θα σε ξανά δω ποτέ, εκτός και αν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το εδώ. Πόνος που όλο και πιο πολύ άθελά μου σε σκοτώνω με τις πράξεις μου. Πόνος που δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε ότι περνάς.
Πόνος , το πηγάδι και το καταφύγιο για να βρεις το εαυτό σου. Πονάς μάτια μου και πονάω και εγώ. Μια κατάσταση που είναι αδιαπραγμάτευτη και ο κάθε άνθρωπος είναι προδικασμένος να τη ζήσει. Μη φοβάσαι , και πάντα ξημερώνει.
Είναι αυτό που καίει τα στήθη μου, ξεριζώνει την καρδιά.Τρελαίνει το μυαλό, παραλύει τις αισθήσεις. Οργή , κραυγή , πνιγμένη από λυγμούς.Πόνος, μια λέξη εικόνες χιλιάδες που πάντα συνοδεύονται από μια προσευχή. Πόνος και η καρδία σκίζετε, εκεί φωλιάζει, εκεί γεννιέται και εκεί μεγαλώνει.Πόνος και καίγομαι, χάνομαι και άλλες φορές οργίζομαι.Τρέχω ,φτερά τα πόδια και τρέχω να φύγω μακριά. Και ξανά επιστρέφω δυνατή ή αδύναμη, τα αδύνατα θα κάνω δυνατά να νικήσω. Την καρδία θα εκπαιδεύσω , όχι άλλο πόνο να μην νιώσει, μα αντάξια των περιστάσεων να φανεί.Και δεν είμαι μόνη, ξέρω πως και εσύ τον δικό σου πόνο κάτω βάζεις.Τον δικό σου παράδεισο αναζητάς. Έλα μαζί μου. Μαζί θα γίνουμε πιο δυνατοί, δώσε μου το χέρι σου, δείξε μου τους φόβους σου. Νίκησε την μάχη σου μαζί μου και ο παράδεισος είναι ορατός ένα βήμα πιο κοντά μας.
Κράτα μου το χέρι και αν δεν είσαι εκεί σου φωνάζω, κράτα. Μην φοβάσαι, μην υποκύπτεις στον πόνο, πάντα ξημερώνει ,μην ξεχνάς και η μέρα θα είναι τόσο μεγάλη όσο και η πάλη σου με το σκότος.
~Ρομαντικός Ιππότης~
~Ελπίδα Δημητρίου~
~Αγκνες Κ.~
Και τελικά η στιγμή που ενηλικιώνεσαι είναι όταν συνειδητοποιείς πως ο σωματικός πόνος είναι ένα τίποτα μπροστά στο πόνο της ψυχής.
Εκφράσου ψυχή μου και πες τι σε τυραννάει. Τι σου μαύρισε και ξέσκισε την ψυχούλα σου και την πέταξε όπως το κύμα παφλάζει στα βράχια; Πόνος , που δεν σε χαιρέτησα ποτέ για τελευταία φορά και πόνος που δεν θα σε ξανά δω ποτέ, εκτός και αν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το εδώ. Πόνος που όλο και πιο πολύ άθελά μου σε σκοτώνω με τις πράξεις μου. Πόνος που δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε ότι περνάς.
Πόνος , το πηγάδι και το καταφύγιο για να βρεις το εαυτό σου. Πονάς μάτια μου και πονάω και εγώ. Μια κατάσταση που είναι αδιαπραγμάτευτη και ο κάθε άνθρωπος είναι προδικασμένος να τη ζήσει. Μη φοβάσαι , και πάντα ξημερώνει.
Είναι αυτό που καίει τα στήθη μου, ξεριζώνει την καρδιά.Τρελαίνει το μυαλό, παραλύει τις αισθήσεις. Οργή , κραυγή , πνιγμένη από λυγμούς.Πόνος, μια λέξη εικόνες χιλιάδες που πάντα συνοδεύονται από μια προσευχή. Πόνος και η καρδία σκίζετε, εκεί φωλιάζει, εκεί γεννιέται και εκεί μεγαλώνει.Πόνος και καίγομαι, χάνομαι και άλλες φορές οργίζομαι.Τρέχω ,φτερά τα πόδια και τρέχω να φύγω μακριά. Και ξανά επιστρέφω δυνατή ή αδύναμη, τα αδύνατα θα κάνω δυνατά να νικήσω. Την καρδία θα εκπαιδεύσω , όχι άλλο πόνο να μην νιώσει, μα αντάξια των περιστάσεων να φανεί.Και δεν είμαι μόνη, ξέρω πως και εσύ τον δικό σου πόνο κάτω βάζεις.Τον δικό σου παράδεισο αναζητάς. Έλα μαζί μου. Μαζί θα γίνουμε πιο δυνατοί, δώσε μου το χέρι σου, δείξε μου τους φόβους σου. Νίκησε την μάχη σου μαζί μου και ο παράδεισος είναι ορατός ένα βήμα πιο κοντά μας.
Κράτα μου το χέρι και αν δεν είσαι εκεί σου φωνάζω, κράτα. Μην φοβάσαι, μην υποκύπτεις στον πόνο, πάντα ξημερώνει ,μην ξεχνάς και η μέρα θα είναι τόσο μεγάλη όσο και η πάλη σου με το σκότος.
~Ρομαντικός Ιππότης~
~Ελπίδα Δημητρίου~
~Αγκνες Κ.~
 |
| Βρείτε μας στο Instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου