Θεός με θεό πρέπει να δέσει

Μια δροσοσταλίδα έπεσε πάνω στη γη
και να που του θεού η πνοή
γεννάει ένα αγνό παιδί

να τρέχει να παίζει
τα στάχυα να αγναντεύει
και τον ήλιο να λατρεύει

μα πάει πια δε μπουσουλάει
όλο για έρωτες μιλάει
άλογο η ψυχή ήσυχη δε βαστάει

και κει που άγγιξε το φως
κατάματα κοιτάει έναν καθρέφτη
μα είναι του εαυτού του ένας αληθινός ψεύτης

το μαύρο πάντα νικάει το χθες
ελάτε ψυχές μου φωτεινές
βγείτε απ τη μάχη νικητές

μόνο πύρ και σπαθί
αίμα εχθρικό να χύθει
να λάμψει η πλευρά η φωτεινή

μα τώρα στη γη δεν έχει θέση
και αφήνει το σαρκιό στο πάτωμα να πέσει
αφού θεός με θεό πρέπει να δέσει

~Φαίη Σουρή~