Μάτια μου,
φάρε του μέλλοντός μου
σε ποια ζοφερή φαντασία
απόψε κοιμήθηκες κρίνε μου
φάρε του μέλλοντός μου
σε ποια ζοφερή φαντασία
απόψε κοιμήθηκες κρίνε μου
πιες από το νερό της λήθης
να ξεχάσεις τα ματωμένα χέρια
που ξερίζωσαν την αγνότητα
της μικρή σου καρδιάς
να ξεχάσεις τα ματωμένα χέρια
που ξερίζωσαν την αγνότητα
της μικρή σου καρδιάς
Τόσο μένος σε μια αθώα ψυχή
πως μπορείς και το ρίχνεις σκύλε
καταστροφέα του μικρού τούτου λουλουδιού
πως μπορείς και το ρίχνεις σκύλε
καταστροφέα του μικρού τούτου λουλουδιού
Από πότε άνθρωποι
τα μικρά μας ενηλικιώνονται
πριν προφτάσει η ήβη
να χαράξει πάνω στα κορμιά τους
τα μικρά μας ενηλικιώνονται
πριν προφτάσει η ήβη
να χαράξει πάνω στα κορμιά τους
μικρές δρισοσταλίδες μου
αγέννητες ακόμη
σπαράζει η καρδιά μου
που το κορίτσι έμελλε
τόσο γρήγορα γυναίκα να γενεί.
αγέννητες ακόμη
σπαράζει η καρδιά μου
που το κορίτσι έμελλε
τόσο γρήγορα γυναίκα να γενεί.
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου