Σήμανε η ώρα

Φύση μου αδύνατη
βιαστικό πουλί του νότου
πως να απαλλαγώ από τα χώματα
ενός κατώτερου ανθρώπου

πως να αφουγκραστώ
τα τόσο ωραία λόγια
που τα ψιθυρίζει η σιωπή
και παρακινούν τα πόδια

γέννημα μου ηρωικό
αγνός χρυσός διαμάντι
ψάχνω εκτός,
μα εδώ μόνο υπάρχεις

φύση μου ξεδιάντροπη
η ύλη σε γοητεύει
μα τα βράδιά όλο κλαις
γιατί αυτό που βλέπεις σε απογοητεύει

πελώριο ανάστημα
χωμένο σε μικρό σώμα
για πόσο θα ψέλνεις
της σιγής το ποίημα

θέργιευε πνεύμα μου
να σπάσουν οι αλυσίδες
να έχει η φύση μας
μικρές μικρές ελπίδες

να μάθεις να ζεις
σήμανε η ώρα
άκου τις καμπάνες
σήκω και προχώρα

~Φαίη Σουρή~