Λύπες μου παλιές μου αγαπημένες
του προσώπου μου ρυτίδες χαραγμένες
δεν έχει τίποτα από σας χαθεί
μελάνι και πόνος σε χαρτί
των ονείρων μου το μαράζι
και των αιώνων μου ο φάρος
σε ένα νησί η σκέψη σαν πλαγιάζει
με γιασεμιά να ανασαίνω
κολυμπώντας με πέλεκυ βαρύ.
Λύπες μου καινούργιες σαν έρθετε
στο στέρνο μου να σταθείτε
πικρό σχοινί γλυκιά μελέτη
των κυκλώπων η αδύναμη φύση
των ανθρώπων η πονεμένη λύση.
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου