Μαχαιριές τα λέπτα μακριά σου. Αφήνουν πληγές, γλυκές πληγές. Γιατί και το ρολόι μετράει μαζί μου το γυρισμό σου.
Φοβάμαι μην σε κουράσω και εγώ βλέπεις ή μήπως σε πνίξω από την αγάπη αυτή την πελώρια που σου τρέφω. Οπότε καλύτερα να μην ξέρεις πόσο. Ίσως η φύση μου να είναι αυτή ενοχλητικά ευαίσθητη, ρομαντική και δεν ξέρω αυτό κατά πόσο σου ταιριάζει θα θελα τώρα να κουρνιασω μέσα στην αγκαλιά σου. Εκεί που ο χρόνος σταματα. Τώρα και κάθε τώρα. Για αυτό μου κακοφαινεται που είσαι μακριά μου. Αυτή την υπερβολή μου, ελπίζω να την αγαπάς και αυτή λιγάκι γιατί είναι ειλικρινής.
Φοβάμαι μην σε κουράσω και εγώ βλέπεις ή μήπως σε πνίξω από την αγάπη αυτή την πελώρια που σου τρέφω. Οπότε καλύτερα να μην ξέρεις πόσο. Ίσως η φύση μου να είναι αυτή ενοχλητικά ευαίσθητη, ρομαντική και δεν ξέρω αυτό κατά πόσο σου ταιριάζει θα θελα τώρα να κουρνιασω μέσα στην αγκαλιά σου. Εκεί που ο χρόνος σταματα. Τώρα και κάθε τώρα. Για αυτό μου κακοφαινεται που είσαι μακριά μου. Αυτή την υπερβολή μου, ελπίζω να την αγαπάς και αυτή λιγάκι γιατί είναι ειλικρινής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου