Κανείς δεν θα σου μείνει πια

Πάντα γύριζα να σε βρω...
Εσύ με λυγίζει με τις λέξεις σου...
μα εγώ σαν έρμαιο της αγάπης

εστίαζα στο βαθύ νόημα των όσων έλεγες....
Έβλεπα έναν άντρα πονεμένο από τη ζωή
που φοβόταν να εμπιστευτεί τις γυναίκες
και που ήθελε την αγάπη....
απλά δεν ήξερα πως να σταθεί δίπλα της...
και με πονούσες επειδή σε καταλάβαινα...

και έκανες ότι περνάει από το χέρι σου για να φύγω...
αποδεικνύοντας σου με αυτό

πως και γω ήμουν ίδια με αυτές που σε εγκατέλειψαν...

και εγώ εμένα...

υπέμενα...

σ' αγαπούσα....
με μείωνες με όλους τους δυνατούς τρόπους
και γω φώναζα...

δε με νοιάζει τίποτα σ' αγαπώ....

προσβολές...

απειλές...

ενοχές....

φτάνει πια...

κάπου μέσα σε όλο αυτό λάτρευα εσένα και έχασα εμένα...
Τώρα που θα φύγω μην τολμήσεις και πεις πως δε σ' αγάπησα...
Απλά μην το πεις γιατί το βάρος αυτής της κουβέντας

θα σε κυνηγάει όπου και αν πας...
Εγώ απλά αποχωρώ για να βρω εμένα...
και συ συνέχισε να λες απειλείς, να υποβιβάζεις...

Μόνο που κάνεις δεν θα σου έχει μείνει πια

για να βλέπει τον πόνο σου...

~Φαίη Σουρή~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου